ANNE-BABALARA ÖNERİLER: ÇOCUĞA YAKLAŞIM BİÇİMLERİ

 

“Çocuklarımın mutlu olmasını istiyorum”, “çocuğumun mutlu olması için elimden ne gelirse onu yapıyorum”, “ne istiyorsa yaptım”; bunlar bir annenin ya da babanın en doğal istekleridir. Ancak burada dikkat edilmesi gereken onun iyiliğini istemekten öte, acaba çocuğumuzun her isteğini yerine getirirsek gerçekten onu mutlu etmiş olacak mıyız? sorusudur.

İstekleri çoğunlukla yerine getirilen çocuklara baktığımızda çoğunluğunun mutsuz olduğunu görürüz. Mutsuzlardır çünkü isteklerini kendi çabalarıyla yerine getirmemişlerdir. Hatta ne istediklerini söylemeden aileleri onların yerine tahmin etmişlerdir ve onları çokta yormadan isteklerini yerine getirmişlerdir. Durum böyle olunca zamanla çocuğa bunlar yetmeyecektir. Daha fazlasını isteyecektir. Ama nereye kadar? Bunun sonu yoktur. Sonu mutsuz olan çocuklardır. Şu gerçektir ki; istekleri için çaba harcayan en azından bunları hak etmek için bir şeyler yapan çocuklar kıymet bilirler. Kıymet bilen çocuklar da kendileri için çaba harcamaktan bile mutluluk duyarlar. Yani küçük şeylerden bile mutlu olurlar.

Anne - babalar çocukları için en iyisini yapmaya çalışırlar, en azından bu güdüyle hareket ederler. Fakat bu güdü çocuklarını hayata hazır hale getirmelerine engel olabilir. Bunun yanında aileler genelde ben yaşamadım bari çocuğum yaşasın düşüncesiyle çocuklarına yaklaşırlar. Burada ailelerin isteği; çocuklarına sıkıntı çektirmeden onların bir yerlere gelebilmeleridir.

Ama gözden kaçan şöyle bir nokta vardır; sonuçta çocuk sadece aile ortamında kalmayacaktır. Ailenin dışında da ister istemez bir hayatı olacaktır. Okulu, işi, arkadaşları, sosyal faaliyetleri vs. Çocuk bu hayata nasıl ayak uyduracağını ailesinden öğrenir. Yani anne babası onu hayata hazırlarlar. Ancak bu hayata hazırlama süreci farklı değerlendirilir. Sanki çocuk daima evinde anne babasının dizinin dibinde yaşayacakmış şeklinde algılanır. İşte burada gerçek olan, eğer çocuklar hayata hazır hale gelmezlerse mutsuz olabilirler.


Genel olarak değerlendirirsek anne - babaların çocuklarının iyi, sağlıklı bireyler olabilmeleri için yapabileceklerini

1-Çocuklarınızı yargılamayın. Davranışlarını, duygularını ve düşüncelerini yargılamayın. Anlamaya çalışın. Siz onu anlamaya çalıştıkça o da sizi anlamaya çalışacaktır.

2- Çocuklarınızın duygularını, düşüncelerini ifade etmesine izin verin. Onları dinleyin.